ΠΟΙΟΣ ΕΚΛΕΨΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΧΕΝΡΙ  ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ:

Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή, να πλήξουμε 1.   τη γλώσσα,  2.   τη θρησκεία,  3.   τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ............

        Αναρωτιέμαι τι είναι η ζωή , πέρα από υποχρεώσεις , αναστολές, νευρώσεις, πέρα από πάθη και εμμονές, πέρα από τη συντριβή του σύγχρονου ανθρώπου πάνω και μέσα στην κατάθλιψη. Αδιέξοδα παντού , υποχρεώσεις , δάνεια και χρέη, έπαθλα μιάς δεκαετίας χαμένης βουτηγμένης στη διαφθορά και την εξαπάτηση των ΕΛΛΗΝ-ανθρώπων , που λέγεται ότι είχαν πρόγονο τον Περικλή , τον Αλέξανδρο , τον Διάκο.

        Μετουσιώνοντας σε μουσική Τέχνη ο Θεοδωράκης ,τους καημούς , τα οικονομικά , πολιτικά αδιέξοδα της ‘’έρμης’’ μετεμφυλιακής κατεστραμμένης από Γερμανούς, Ιταλούς ,Άγγλους και Έλληνες , Ελλάδας, έφτιαξε το βάλσαμο για να βγούμε στην σύγχρονη Ελλάδα. Μαζί καλοί -καλλιστοι άλλοι συνθετες,ποιητές ,διανοούμενοι δε λέω , αλλά η φωνή, η κίνηση του Μίκη έδωσε ύψος στους μαχόμενους Έλληνες , μας ανύψωσε πολύ ψηλά ˙ ΄΄élévation’’ από τη αθλιότητα , τον εξευτελισμό στην ζωή και εργασια, ˙ ΄΄élévation’’ από την σκληρή πραγματικότητα στο όνειρο, στην αξιοπρέπεια.στην εθνικη υπεριφανεια .

        Εμείς , παιδιά ενός κατώτερου θεού, μεγαλωμένα μέσα στη χούντα, στην καταχνιά , να ζητάμε τα τραγούδια του Μίκη, τις γραφές του Καζαντζάκη, τα ποιήματα του Ρίτσου, σταθήκαμε στα πόδια μας , ανοίξαμε τα μάτια μας, σύραμε το ταλαίπωρο φτωχό μας πνεύμα ως τα πανεπιστήμια του εξωτερικού σπουδάζοντας και δουλεύοντας , δουλεύοντας και τραγουδώντας ,αναζητοντας τ΄ όνειρο.

         Πήγαινα στο γυμνάσιο το 1968 με κοντά παντελονάκια χειμώνα καιρό κι εγώ και άλλοι πολλοί πολλοί συμμαθητές , η μάνα έραβε , μπάλωνε, τροποποιούσε και μεταμόρφωνε τα κουρέλια σε νέα μοντελάκια , σε φούστες και παντελονάκια για αγόρια και κορίτσια. Υπήρχε φτώχεια και όνειρα, υπήρχε φέτα ψωμιού πρωΐ και βράδυ με λάδι και ρίγανη, με λάδι και ζάχαρη κάτι σαν γλυκό και στο μεσημεριανό τραπέζι κυρίως φασόλια-πατατες-ριζι και κάθε Κυριακή ,κρέας…γιουβετσακι στον γειτονικό φούρνο. Δεν υπήρχαν πλούσιοι, υπήρχαν άπειροι φτωχοί γείτονες , που παλεύανε μέρα – νύχτα να ζήσουν , να μεγαλώσουν παιδιά , να πραγματώσουν όνειρα απλά , δηλαδη ,ένα σπίτακι λαθραία χτισμένο με βοήθεια τις Κυριακές από τους γειτονες , ένα σπίτι χωρίς παράθυρα με κουρελούδες . Έχω φωτογραφία περιπλανώμενου καλλιτέχνη φωτογραφου , με τους γονείς μου έξω από δύο δωματίων σπίτι, με τσιμεντόλιθους χωρίς παράθυρα και με κουρελούδες .. Ερμηνεύω και αναπολω το παρελθον και θέλω να πώ ότι το κρύο τοτε ήταν πιο βαρι , οι χειμώνες πιο μικρινοι και δυσκολοι γύρω από τις ξυλόσομπες και τη λιγοστη φετα, τις καψάλες ……Και όμως κάπως έτσι , χωρίς φόβο μεγαλώναμε παίζοντας , γελώντας δουλεύοντας από παιδιά ,συμβάλλοντας στα οικογενειακά ζητούμενα.

           Κι όμως τα ζητούμενα ήταν λίγα , τι θέλαμε ; ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ , ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…………..κι αυτή την καταντήσαμε τελευταία. Πολύ σύντομα το 1974 διώξαμε τους φασίστες και φέραμε τους ΑΛΛΟΥΣ , ανοίξαμε τα πανεπιστήμια και σε 30 χρόνια καταφέραμε να τα απαξιώσουμε , και το ψωμί το χορτάσαμε , το απαξιώσαμε , το σπαταλήσαμε , το πετάξαμε στα σκυλιά .

           Μας τρέλαναν τους ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ , από φτωχούς ανθρώπους με ζωή –περιφανεια-αξιοπρεπεια ,μας έκαναν μισανθρώπους με υποχρεώσεις τεραστιες , από περήφανους ‘Ελληνες μας κάνανε Αμερικανάκια, από φασολάδα αναζητούσαν γκουρμέ πιάτα και σολομους και κρεμες γαλακτος,οι λυμοκοντοροι ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ με τις ξανθιες πλεον κυριες . ‘Ολοι σιχαίνουνταν τις παραδόσεις , απόκρυπταν την καταγωγή τους και συστηματικά γίναμε υποχείρια της πολιτικής και οικονομικής ελίτ ( της ντόπιας μαφίας , των προεστών - κοτσαμπάσηδων ,των managers με τις γραβατούλες& τις δερμάτινες τσάντες, των τραπεζιτών με τις κάρτες,και των απανταχου νταβατζιδων) .

Ο διάβολος  της Ελλάδας ήταν κρυμμένος στις Τράπεζες , ήταν πίσω από τις κάρτες , τα χρήματα ,τα λεφταααα , τους πόθους τις ανωμαλιες και τους Εβραίους χρηματιστες.

.Ταξιδέψαμε λαθρεπιβάτες σε ξένα όνειρα,σε εικονικες προσχεδιασμένες πραγματικοτητες , γίναμε μετανάστες στην ίδια τη χώρα μας .Μαζί με τις πουτάνες των Βαλκανίων ,ήρθαν και οι νταβατζήδες των Τραπεζών , μαζί με το πλαστικό χρήμα και τα πλαστικά όνειρα μαζί με τις Αγορές και τα δάνεια κι έτσι σκλαβωθήκαμε ξανά, ούτε 30 χρόνια λευτεριάς ,ούτε που προλάβαμε να γνωρίσουμε και να μυρίσουμε την Άνοιξη του Έθνους.

 2012. Ήρθαν ξανά οι Γερμανοί 4 RAIX και οι Αμερικάνοι IBERIALISM,και μαζυ οι Ευροπαιοι ΒΑΡΒΑΡΟΙ , ξαφνου τ΄όνειρο σκοτείνιασε , οι ξένοι μετανάστες έφυγαν , μείναμε εμείς,,,, μετανάστες στη χώρα μας… μόνοι …καταμονοι .Ζούμε σε μια σχεδόν δημοκρατία …αραγες,αναρωτιουνται πολλοι, το χαμόγελο των Ελλήνων εκλάπη, τα γλέντια τελειώσανε, ο γάμος έμεινε στη μέση , ο γαμπρός έφυγε στα ξένα …..ως εργάτης στη Γερμανία , η νύφη ετοιμάζεται για τα νυχτομάγαζα της Ευρώπης και των Βαλκανίων ΄΄προσεχώς Ελληνίδες’’ γράφει πλεον στη διαφήμηση.

Οι καταχρεωμένοι αυτοκτονούν, οι αλύτρωτοι προσεύχονται, οι τρελαμένοι στους νευρολόγους σε ουρές, αγέλαστοι Έλληνες στην κόλαση της χρεωκοπίας , το πικρό ποτήρι είναι είναι ακέραιο, τις πρώτες γουλιές της μεταλαβιάς του μελλοθάνατου έχουμε πάρει μόνο.

              Ας ψάξουμε εντός μας την σωτηρία της ψυχής , γιατί τα υπόλοιπα χρέη μεταβιβάστηκαν στα παιδιά και τ’εγγόνια μας. Αλύτρωτοι Έλληνες σκυθρωποί μετανάστες του ονείρου μας και το χειροτερο , οι νεοι ,τα παιδια μας δεν εχουν μαθει να ακουνε ,ουτε να συγοτραγουδουν τον ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ-ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ και πως θα περασουν τοσοι και τοσοι βαρεις χειμωνες…EΛΕΟΣ.

. ΔΗΜ. ΚΟΛΤΣΙΔΑΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ - ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΛΑΜΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

e-mail: dkolt@otenet.gr & d007kol@gmail.com