Ο ΤΥΠΟΣ ΕΓΡΑΨΕ

 Πρωτότυπα έργα σύγχρονης Τέχνης στην έκθεση των Δ. ΚΟΛΤΣΙΔΑ και Ι. ΚΟΥΤΡΟΖΗ

Πρωτότυπα έργα σύγχρονης Τέχνης στην έκθεση των Δ. ΚΟΛΤΣΙΔΑ και Ι. ΚΟΥΤΡΟΖΗ

Πλήθος κόσμου έδωσαν το παρόν στην έκθεση των Δ. ΚΟΛΤΣΙΔΑ και Ι. ΚΟΥΤΡΟΖΗ  στην πινακοθήκη ‘’ΑΛΕΚΟΣ ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ’’. Στα εγκαίνια , που έγιναν από τον  Δήμαρχο κο Γ. Κοτρωνιά δεν έλειψαν οι παράγοντες του εμπορικού κόσμου, οι προσωπικότητες από την τοπική κοινωνία και την εκπαίδευση.

Ήταν μια μεγάλη σε όγκο εκδήλωση με πρωτότυπα έργα σύγχρονης Τέχνης , όπου οι καλλιτέχνες εξηγούσαν και ανέλυαν τα έργα τους.

Διάρκεια Έκθεσης: 2-31 Μαΐου 2012
Ωράριο Λειτουργίας: Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9.00-13.00 & 18.00-21.00
Είσοδος Ελεύθερη

Ακολουθεί το σημείωμα της Εφόρου της Δημοτικής Πινακοθήκης κας Έφης Παπαευθυμίου
Η Έκθεση συνιστά σχόλιο στη σημερινή πραγματικότητα με τον τρόπο που μόνο η Τέχνη μπορεί να συνθέσει. Σήμερα, όπως και στο Μεσαίωνα εξάλλου, η ανθρώπινη προσωπικότητα συνθλίβεται από το φόβο και τις έξωθεν επιβεβλημένες ανάγκες. Ο άνθρωπος χάνει το πρόσωπό του, το νόημα της ζωής, τη δυνατότητα να υπάρξει ψυχικά ακέραιος και ελεύθερος.

Ο εικαστικός κόσμος του Δημήτρη Κολτσίδα, στήνεται με ευτελή υλικά ή ακόμη και σκουπίδια, που χαρακτηρίζουν το σημερινό καταναλωτικό πολιτισμό που βιάζει τη φύση και τον άνθρωπο στο όνομα του κέρδους. Οι εικαστικές του εγκαταστάσεις μας θέτουν μπροστά σε κοινωνικά ζητήματα, όπως η πυρηνική απειλή που στις μέρες μας εντάθηκε (πυρηνικό ατύχημα Φουκουσίμα, πρόσφατες πυρηνικές δοκιμές Πακιστάν και Κορέας), η Ιερά Εξέταση ως σύμβολο χειραγώγησης των συνειδήσεων και εκφοβισμού, η κακοποίηση των γυναικών στον ισλαμικό κόσμο, η βάναυση καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Σε έναν τέτοιο πολιτισμό, «πηγή δυστυχίας», όπως θα έλεγε ο Φρόυντ, η ύπαρξη παραμένει δέσμια και το πέταγμά της αποδεικνύεται Ικάρειο, όπως στην ομώνυμη εγκατάσταση του Κολτσίδα. Οι εγκαταστάσεις, ως εικαστική έκφραση ανήκουν στις μορφές της σύγχρονης τέχνης που έχει εγκαταλείψει το τελάρο, για να «βγει» στο χώρο, ως δημιουργός νέων και μοναδικών περιβαλλόντων.
Οι δύο εικαστικοί, επιχειρούν να φέρουν με την τέχνη τους στο προσκήνιο της συνείδησης τα τεκταινόμενα γύρω μας και μέσα μας, με τη γλώσσα της δημιουργίας, που καταφέρνει να βρίσκει ευκολότερα το στόχο της αφύπνισης, τώρα που τα αυτιά, πωρωμένα από τα ακατάσχετα ψεύδη και τη μωρία της φλυαρίας, έχουν πάψει να ακούνε. Το κοινό νήμα που συνδέει τα δύο εντελώς διαφορετικά, κατά τα άλλα, εικαστικά σύνολα, είναι η ανάγκη επικοινωνίας γύρω από τη σημερινή πραγματικότητα, στην οποία κυριαρχεί ο φόβος, τα ψυχοφθόρα διλήμματα, οι εκβιασμοί, ο υποβιβασμός της ανθρώπινης προσωπικότητας και ζωής, η μετατροπή της κοινωνίας από χώρο συμμετοχής σε κοινά ιδανικά και αξίες, σε κοπάδι ανυπεράσπιστων αμνών.

ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ ΦΟΝΟΓΡΑΦΟΣ: http://fonografos.net/v1/%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%B1-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B1-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD/